Comedia bífida

O escritor e encargado do Servizo de normalización lingüística da Universidade de Santiago de Compostela, Manuel Núñez Singala informa dos prexuízos que teñen os galegos contra a súa propia lingua a través de tres materiais moi interesantes; a primeira é mediante o libro “En galego, por que non?”, outra  mediante unha serie de videos e a última é mediante a obra de teatro “Comedia bífida”.

A forte atracción ata o polo norte provocará dentro de millóns de anos a fusión entre América e Asia dando lugar a Amasia, o nome  que os científicos estadounidenses puxeron ó que creen que será o novo supercontinente da Terra.

 

Esta gran masa de terra chegará a formarse dentro de entre 50 e 200 millóns de anos. Ambos continentes uniranse a través do polo norte, mediante unha cordilleira montañosa que permitirá cruzar de Alaska a Siberia, e viceversa.

O pasado venres 27 de xaneiro foi a presentación do libro Máxico tear natural do profesor deste instituto Xosé Manuel Lobato

O sal contén varios compoñentes procedentes do efecto de disolución provocado pola choiva ao caer sobre as rochas, a través dos ríos. Por suposto os que teñen probabilidades de chegar ao mar son os máis solubles en auga que son o cloro e o sodio, os compoñentes básicos do sal común, e que representan o 90% de todos os compoñentes  disoltos  do mar.

É quizais o legado do clasicismo grego mellor conservado. Moito máis que o Partenón ou as Cariátides. Nin siquera o orixinal do mítico Discóbolo de Mirón, exemplo tanxible do olimpismo, logrou escapar do tempo e só as copias romanas permanecen. Cada catro anos, os Xogos Olímpicos reverdecen gracias ao fogo sagrado, nas raíces mismas da tradición Helénica.

            O comezo desta festa do deporte sitúase, na cidade Grega de Olimpia arredor do ano 776 AC e celebrábase na honra dos deuses máis importantes do Olimpo. Durante cerca de tres mil anos foron o marco das competencias  nas que participaban atletas de todas partes de Grecia e nas cales sempre reinaba a paz, pois aínda que existirá guerra no momento que se efectuaban os xogos, impoñíase unha tregua entre os contendientes para non interferir na realización da olimpiada.

            Personas de tódolos rincóns do territorio grego asistían a ver os xogos. Entre os espectadores sempre podía encontrarse: políticos e autoridades de alto rango que aproveitaban a ocasión para concertar alianzas entre ciudades, comerciantes que vendían de todo,  artistas e poetas que participaban nos festexos nocturnos.

            Naqueles antiguos xogos participaban só homes libres que falaban grego, e as mulleres tiñan estrictamente prohibido intervir, e se eran descubertas nos xogos eran castigadas, incluso coa morte.

            Na súa orixe, aqueles que participaban, facíano, a diferencia dos nosos días, a título individual e non como hoxe representando a un país. Curiosamente non se entregaban medallas, só se colocaba na cabeza do gañador unha guirnalda feita con follas de olivo. Nas cidades natais levantábanse bustos dos vencedores e escribíanse poemas no seu honor.

            Os xogos olímpicos da antigüedade non só eran un evento atlético. Tamén favoreceron o desenvolvemento cultural ao amparar a creación humana en diversos campos como na escultura, arquitetura, matemáticas e poesía. Por exemplo, destaca o templo de Zeus en Olimpia, diseñado por Libon, e en cuxa edificación usóuse un sistema de proporcións xeométricas que se basou nos planteamentos de Euclides. Mentras que na escultura, os xogos inspiraron o famoso “Discóbolo” de Mirón. En canto á poesíal, coñécense infinidade  de odas, escritas por famosos poetas, como Píndaro e Simónides, para inmortalizar os triunfos dos atletas nas Olimpiadas.

            A última olimpiada da antiguedade, cunha larga lista de campeón, foi a do ano 394, xa na era Cristiana. Prohibida  polo emperador romano Teodosio I, por consideralos un espetáculo pagano, condenou á antorcha olímpica a mantersee apagada durante moitos anos.

            O fundador dos Xogos Olímpicos da era moderna foi Pierre de Fredy, Barón de Coubertein. Naceu no seno dunha familia aristocrática, sempre estivo interesado na educación e cría que o deporte tiña o poder de beneficiar á humanidade e alentar a paz entre nacións do mundo.

            Dende o ano 1936, a chama e prendida en Grecia e transportada facendo relevos da antorcha ata a sede dos xogos. Esto simboliza a unión entre os xogos da antigüedade e os xogos modernos. A chama é prendida no antiguo sitio de Olimpia polos raios naturais do sol reflexados nun espello curvo. É prendida nunha ceremonia por unha muller vestida con roupas usadas na antigüedade e é ela quen fai entrega da mesma ó primeiro corredor.

Pasaron catro anos dende a última cita olímpica e este ano tócalle o turno a Londres. Nesta, como noutras citas, participarán deportistas galegos (David Cal, Teresa portela, Antón Paz, Carlos Pérez,…) que representan ao equipo nacional na procura da Gloria Olímpica.

Os prexuízos dunha lingua” ese foi o tema do que nos falou Manuel Nuñez Singala o director de Servizos de Normalización da Universidade de Santiago de Compostela. Contounos como o ser humano tende por defecto a críticar as cousas que non coñece por exemplo a lingua Galega. Unha lingua falada polo 75% dos Galegos. Pero …. que pasa con ese 25%? Sinxelo como ben dixo Manuel : “non hai persoas que fagan tanto dano a súa propia lingua como os galegos”. Isto sucede porque segue habendo moitos prexuizos coa nosa lingua, moita xente di que “non serve para nada “, que “ e unha perda de tempo” ou simplemente “ porque soa mal”. Por que xulgar algo que para moitos é descoñecido? Manuel Nuñez Singala demostrounos que isto é así grazas a uns catro xogos nos cales nos demostraba como tendemos a facer as cousas á lixeira, sen pararnos a aprender ou simplemente a observar. O primeiro xogo consistía en dicir cantos cadrados había, nun de 4X 4. con este xogo aprendeunos que ás veces as apariencias non sempre son o que parecen e porque unha lingua sexa diferente non quere decir que non nos poidamos parar a escoitar e aprender. No segundo como pasar por 9 puntos sen levantar o lápis do papel. O terceiro era unha historia na que outra vez nos ensinaba que as cousas obvias non son tan sinxelas como parecen. E por último mandounos sumar uns números para demostrarnos que aínda que todos sabemos sumar non nos vai dar o mesmo resultado xa que facemos todo a lixeira. E o mesmo pasa co galego. Por moito que todos saibamos falalo hai persoas que prefiren non facelo polos PREXUÍZOS.

Aínda que xa pasou un tempo do acontecemento e se cadra moitos xa vos enterastes, a noticia non pode pasar desapercibida. Ademais, seguramente que algúns non chegastes ao enlace que puxeron no blog de Xerais ao vídeo da gravación do extraordinario discurso pronunciado o 29 de novembro polo galardoado, Agustín Fernández Paz, na FIL de Guadalajara con motivo da recepción do Premio Iberoamericano SM de Literatura Infantil e Xuvenil.