‘Tiarajudens eccentricus’, un estraño herbíboro con  molares no paladar.                     Un grupo de investigadores en busca de novas especies de vertebrados do Pérmico utilizou imaxes captadas por satélite a través de Google Earth en Brasil para seleccionar algúns lugares para as súas  escavacións. Tiveron sorte e en marzo de 2009 atoparon os fósiles dun estraño animal que viviu fai 260 millóns de anos. A pesar de que era herbívoro, a súa dentadura tiña uns enormes cairos. O cranio e algúns ósos do esqueleto de ‘Tiarajudens eccentricus’ foron atopados na localidade brasileira de Tiaraju, no estado de Rio Grande do Sur, na fronteira con Uruguai. O seu nome significa ‘dentes de Tiaraju’ e fai tamén alusión á singularidade da súa morfoloxía (‘eccentricus’). Os paleontólogos atoparon a metade esquerda do cranio: “Os seus incisivos son de gran tamaño (estes dentes son usados polos herbívoros para cortar e arrincar vexetación) aínda que quizais, o máis rechamante, é o enorme cairo, que mide 12 centímetros e ten a mesma altura que o cranio”. Ademais, ten 13 dentes de tipo molar que non están na zona maxilar, como todos os mamíferos, senón que se atopan no padal: “Non se achou ningún outro animal con moas nesta parte da boca. É un trazo totalmente novo”, asegura o salvadoreño Cisneros, que actualmente investiga na Universidade Federal de Piaui.O equipo de paleontólogos calcula que ‘Tiarajudens eccentricus’ viviu fai entre 260 e 265 millóns de anos polo que se trataría do “rexistro máis antigo dun animal con capacidade de masticar materia vexetal. Antes dese animal, ningún parente dos mamíferos lográrao”, sinala o investigador.Os paleontólogos calculan que os mamíferos xurdiron 50 millóns de anos despois da época na que cren que viviu ‘Tiarajudens’. Antes dos mamíferos, habitaron a Terra uns animais coñecidos como cinodontes (significa ‘dentes de can’) que si masticaban vexetais pero son máis novos que ‘Tiarajudens’.Unha das incógnitas que se expón é por que un animal herbívoro tiña uns cairos tan grandes, un trazo característico dos carnívoros. “Creemos que os cairos lle podían servir para defenderse de posibles depredadores e tamén nas loitas que se producían entre membros do seu mesma especie para conseguir territorio ou femias”.Na actualidade, os investigadores tentan reconstruír o corpo completo deste animal estudando os ósos que acharon do seu esqueleto. Aínda que aínda non poden ofrecer moitos datos, cren que tiña un tamaño similar a un pequeno tapir (un animal parecido ao xabaril). 

   Unha festa de disfraces acaba de madrugada nun camiño afastado onde Sofía e Lupe son violadas. Durante os días que seguen descubrirán que, como a Medusa, moitos non se atreven a miralas en fite. Son elas quen deben avergoñarse? Iso non ocorrería se non levasen minisaia? É mellor non denunciar, non procurar complicacións? Inspirada no mito de Medusa, castigada despois de ser violada a levar serpes por cabeleira. Dende a mesma noite da agresión vai comezar para as dúas mozas o pedregoso camiño da busca da xustiza. Debateranse entre sucumbir e cargar coa lousa que algúns queren pousar sobre elas ou aferrarse a aqueles que as alentan a seguir na procura da propia dignidade e do dereito a superar o sucedido. Narrada en terceira persoa, A Cabeza de Medusa , a novela de Marilar Aleixandre , gañadora do Premio Fundación Caixa Galicia de literatura xuvenil 2008 , conxuga a descrición, a narración e o diálogo, así como o xénero xornalístico, para conseguir, en palabras do xurado, “unha prosa áxil e dinámica que avanza con maxistral fluidez dende o comezo en que se coñece o acontecemento que desata a trama, ata a última páxina en que se resolve”. A amplificación social da violación e tamén a procura dos amor(ot)es ventureiros, o papel do amor e a amizade na resistencia ao medo e á vergoña son temas abordados nesta magnífica novela con valentía, claridade e tenrura.

 O día 11 de marzo, os alumnos e alumnas de PDC,  3º, 4º de ESO e algúns de Bacharelato asistimos á quinta hora a unha charla chamada sobre a exposición que houbo as pasadas semanas no noso instituto, IES Félix Muriel, titulada Terras de acolá.

Henrique Monteagudo é profesor de Filoloxía Galega na USC e seica está a piques de ingresar na Real Academia Galega. Hai uns meses publicou o informe Por un proxecto de futuro para o idioma galego, unha reflexión estratéxica sobre o noso idioma. Ante o debate aberto por esta obra, na revista de crentes galegos Irimia fixéronlle unha interesante entrevista.

Ao final da mesma expón a súa visión do futuro do galego. Deixámosvos unhas frases textuais para que leades

Untitled from Galegoenoxford on Vimeo.