Despois da crónica polo miúdo que nos fixera LucÃa Triñanes sobre a actuación de Tadashi Yamamoto, envÃanos agora Elisabet a súa. Xa vedes que tamén lle gustou moito. Temos tamén colgados xa os vÃdeos con fragmentos da súa actuación… Non perdades a ocasión de velos quen non estivestes alÃ, que os vÃdeos son curtiños… están no artigo “VÃdeos da actuación de Tadashi Yamamoto.
POLONIA
A súa capital é Varsovia. Outras cidades importantes son: Åódź, Cracovia WrocÅ‚aw, PoznaÅ„, GdaÅ„sk, Szczecin, Bydgoszcz, Katowice e Lublin.
A súa moeda é o zloty.
Dende o ano 2004 pertence á Unión Europea.
TERRITORIO
Aínda que nos mapas Polonia aparece como una chaira ininterrompida, o país ten una diversidade fisiográfica considerable. A altitude do país ten un promedio de 175 m que podemos considerar baixo si o comparamos co continente europeo, que é de 290 m; sen embargo, alcánzanse alturas de 2.499 m na cima dos montes Rysy e de 2.655 m nos montes Tatra e tan baixas como 1,8 m por debaixo do nivel do mar no delta do Vístula, no norte. Existe un marcado contraste entre as dúas terceiras partes do norte do país e a zona meridional restante.
A zona norte é una vasta rexión de chairas e colinas de pouca altura, dividida nas terras baixas do centro de Polonia, as colinas do Báltico e a chaira costeira. Una serie de vales alongados e pouco profundos atravesan as terras baixas centrais; ó norte encontrase a rexión das colinas do Báltico, salpicada de pequenas elevacións e lagos. Unha zona costeira de terras baixas, entre 40 e 100 km de anchura, discorre case pola totalidade da costa do mar Báltico, que con 491 km de lonxitude, é moi suave e regular, a excepción da baía de Pomerania no oeste e o golfo de Danzig (GdaÅ„sk) no leste. O tercio sur de Polonia está formado por varias zonas elevadas adxacentes. Ó sur, o sistema dos Cárpatos occidentais, que comprende os montes Tatra e Beskides, conten as maiores elevacións do país; no suroeste, os Sudetes, que Polonia comparte coa veciña República Checa, alcanzan unha altura máxima de 1.603 m.
As concas dos ríos Vístula e Oder drenan case todo o territorio septentrional polaco ata o mar Báltico; os restantes ríos do país tamén desembocan no Báltico. Polonia ten uns 9.300 lagos cunha superficie media superior a unha hectárea nas rexións das colinas do Báltico e na chaira costeira. Dous lagos, Sniardwy (Spirding) e Mamry (Mauer), superan os 100 km2 de superficie. Polonia ten 120 embalses, que se sitúan principalmente nas colinas do Báltico e nas montañas do sur, aínda que moitos están moi contaminados. Os ríos Vístula, Bobr, Nida, Wislok e Bug Occidental, así como o mar Báltico, están entre os principais sistemas que sofren dende fai anos os efectos dos vertidos industriais e desperdicios domésticos sen tratar; os esforzos que se levan a cabo intentan mellorar a filtración e o tratamento dos vertidos, pero a metade das fábricas de Polonia e un 40% das cidades non dispoñen de sistemas de depuración e filtración.
Presentámosvos dous videos de alumnos e ax-alumnos do IES que están orgullosos de seren de aquí e de falaren a súa lingua.
O primeiro, xa o reproducimos hai uns días no blog O castelo da lúa, xa fora gravado antes de que saíse a campaña “Orgullosos/as do noso, orgullosos/as do galego”
Patricia Neira, ex-alumna do noso IES, estuda Fisioterapia en Madrid e ten unhas notas brillantes. Ela relata como o galego non lle supuxo ningún problema nos seus estudos fóra de Galicia, todo o contrario… escoitádea!
O segundo é o de Alba e Raquel alumnas integrantes do ENDL do noso IES
Eu elixÃn investigar sobre Angola por razón da súa bandeira, a cal, co vermello da parte de arriba simboliza o sangue derramado polos angolanos durante as loitas pola independencia e co negro que presente na parte inferior a cor dos habitantes do continente africano. No centro, esta bandeira, ten unha roda dentada cruzada por unha catana e ao lado disto, unha estrela. Este debuxo é moi semellante ao sÃmbolo comunista.
O resto do texto está escrito en portugués porque co galego podémonos entender perfectamente en lugares nos que se fala ese idioma.
TERRAS altas e craras da Lucenza
onde se ollan cerca as serras lonxanas!
Voan as aigas cas áas abertas
levando a sombra polas penas brancas
i as erbas douradas e sanguiñentas.
Eu son esto que vexo e que me vei:
………………………………………………………
Cebreiro! Faro! Iribio! Cervantes!
Ancares!
Capeloso!
Montouto! Rebolo!
Cumes mouros do Courel!
Serras longas
De Oencia e Val di Orras!
O cor
preso no silencio antergo dos tesos
sólo sinte a presencia do sol…
Inmensidade da terra i o ceo!
COUSOS do lobo!
Caborcos do xabarín!
Eidos solos
onde ningués foi nin ha d´ir!
O lobo! Os ollos o lombo do lobo!
Baixa o lobo polo ollo do bosco
movendo nas flairas dos teixos
ruxindo na folla dos carreiros
en busca da vagoada máis sola e máis medosa…
Rastrexa
párase e venta
finca a pouta ergue a testa e oula cara o ceo
con toda a sombra da noite na boca.
OS soños negros i os xeitos broucos da noite
nun emboltoiro polos carreiros do monte.
VEO o tempo dos bullós
e de porse tral´o lume.
Polo alentó e polo fume
hase indilgar de nós…
Un membro da nosa comunidade educativa, enviounos esta colaboración. Boísimo comentario ante esa última mostra de desprestixio que recollemos onte no artigo: O que temos que oír por estarmos xordas e xordos…
Poema de amor gañador do 2º premio do Concurso de cartas de amor convocado polo IES Félix Muriel
NEVA venta e fai fume.
vense a xentre tralo lume
i axóugase toda encol
ó cariño do remol.
Fora riba do lousado
óllase por un furado
nevar a copo tendido
e logo a entretecido…
CHEGA a hora d´irse á cama.
O lume xa non dá fume
nin chama.
Tras tantas cousas contadas
van indo acabadas
as ganas de falar.
O ollo do lume
xunta nunha as miradas…
………………………………
Queda a brasa das ragoadas
amontoada no lar.
FIANDEIRA namorada
que fías dertralo lume
cos ollos plostos nas chamas
roxiñas brancas i azules.
fiandeiriña que fías nas noites do longo inverno
as liñas máis delgadiñas
co fío do pensamento.
Cai a neve que fora
riba dos teitos calada
mentras ti fías e soñas
nunha cousiña lonxana…
-FIANDEIRIÑA delgada
Sempre metida a fiar
Sempre a fiar e soñar
Para logo non ser nada.
-Para logo non ser nada
Eso inda está por ver
E pois cas frebas do liño
Ó torcelas de camiño
Algo se ha de prender.
-Algo se ha de prender
I afé que tiñas razón
Que eu estábache mirando
Sin deñar que encantenón
Íbame indo namorando.
1954