Imaxe de cabeceira
O IES rebole
Eu tamén estiven na charla de Tadashi Yamamoto

Despois da crónica polo miúdo que nos fixera Lucía Triñanes sobre a actuación de Tadashi Yamamoto, envíanos agora Elisabet a súa. Xa vedes que tamén lle gustou moito. Temos tamén colgados xa os vídeos con fragmentos da súa actuación… Non perdades a ocasión de velos quen non estivestes alí, que os vídeos son curtiños… están no artigo “Vídeos da actuación de Tadashi Yamamoto.

O venres 26 de febreiro do 2010 ás dez e media da maña veu ó instituto I.E.S. Félix Muriel, un xaponés chamado Tadashi Yamamoto que foi invitado polo Equipo de Normalización e Dinamización do noso centro . Foi presentado por unha compañeira nosa, chamada Iria Ramos Fungueiriño, que vai en 3º E.S.O.

A nosa compañeira fixo unha pequena introdución dicíndonos quen era e como aprendeu a nosa lingua, o galego.

Tadashi Yamamoto é profesor da Universidade de Tenri,en Xapón. Nesta Universidade ademais de estudar xaponés, tamén podes aprender artes marciais. Aparte de ser profesor, é antropólogo, e dicir, dedícase a estudar as festas calendáricas na cultura mexicana, como por exemplo, como celebran os aztecas o novo ano que aquí en Galicia ven sendo o San Xoán .

Na introdución que nos fixo Iria xa nos dixo porque sabía galego e como coñecía Galicia. Díxonos que coñecera Galicia porque cando viaxara á nosa terra por primeira vez se namorara das nosas paisaxes,da nosa lingua e da nosa cultura; e que aprendera a falar galego porque dende o ano 2004 colabora coa Universidade de Santiago e no ano 2005 el,pola súa conta fixo un curso de galego para estranxeiros impartido polo Instituto da Lingua Galega, e dende ese momento, pouco a pouco foi aprendendo o galego.

Tadashi Yamamoto contounos que tardara máis de quince horas en chegar ao noso país porque tivera que facer escala en Helsinki, capital de Finlandia, e que chegara acompañado pola súa muller. Tamén nos dixo que xa dera mais conferencias a alumnos de outros institutos galegos como o de Forcarei e o de Vilalba pero que estaba moi nervioso porque era a primeira vez que falaba diante de tanta xente, xa que acudimos máis de cen persoas a esa charla. A partir diso díxonos do que ía a falar durante esta hora,que se tivo que prolongar uns minutos, xa que ó vir do recreo tardamos un pouco en chegar ata o salón de actos e acomodarnos.

Empezounos a falar de Xapón e fíxonos un balance con España. Coméntanos que España é máis grande pero que ten menos habitantes, e ríndose dinos que alá viven moi amontoados por falta de espazo no territorio. Tamén nos di por que illas esta composto o arquipélago xapoés, que son catro (Hokkaido, Honsyu, Shikoku e Kyusyu) e cal é a súa capital (Tokio), na que hai doce millóns e medio de habitantes, e dicir, unha terceira parte da poboación. Ensínanos varias fotos de cidades xaponesas e vainos dicindo con que partes de Galicia se poden identificar. Unha das que nos ensinou, e que se identificaba co noso pobo, Rianxo, foi a de Hiroshima. Comparounos con ela porque esa cidade tamén é mariñeira e igual que nós, consome todo tipo de produtos mariños, como ameixas, polbos … pero o que mais utilizan alá son as algas coas cales elaboran o coñecido prato “sushi”.

A continuación fálanos do seu idioma, o xaponés, que conta cuns fonogramas (hiragana e katakana, ambas constan de corenta e cinco letras) e uns ideogramas (os kanjis que son máis de dous mil signos). Cando nos fala disto, dinos que técnica utilizan os xaponeses para escribir. Eles escriben de esquerda a dereita ou de arriba para abaixo, dicíndonos que esta última é a que máis se utiliza en Xapón. Díxonos que o alfabeto katakana é o que máis se utiliza para as palabras estranxeiras, os kanjis para substantivos e verbos e o hiragana para uso xeral. Para acabar de ensinarnos un pouco de cómo se escribe en xaponés explicounos algunhas normas como por exemplo o de substituír o “l” español por un “r”; ou o de engadir vogais.

Para rematar a conferencia amósanos un instrumento tradicional do seu país, chamado sansin. Que é un instrumento que estaba composto por unha pel de serpente e tres cordas, e que era parecido a unha guitarra española. Con este instrumento tocounos e cantounos unha canción propia de Xapón, e por último a “rianxeira” dicíndonos entre risas que non ía poder tocala toda porque ese instrumento non tiña as cordas necesarias. Neste caso puidemos cantala todos os rianxeiros e rianxeiras que nos emocionamos cando vimos que el tamén a sabía.

A partir desa charla, que a min me gustou moito, xa que puiden aprender a escribir algunhas palabras principalmente o meu nome ou o do meu pobo e coñecer algo mais Xapón sen que sexan os seus alimentos ou os seus debuxos animados, entráronme ganas de interesarme un pouco por esa cultura e sociedade. Tamén me gustaría coñecela xa que se parece á nosa en algúns casos como dixen anteriormente, pero como todos os países ten cousas diferentes e interesantes. Outro punto que me gustaría estudar sería a vestimenta tradicional xaponesa e o seu significado, pero este sería outro tema do que nos vai ter que falar noutra ocasión.




Só poden engadir comentarios os usuarios autorizados.
Se queres participar sigue as intruccións da seguinte ligazón... [Abonarse]

*
Nesta WEB utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor,
rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.