Temos a honra de poder publicar un poema do ex-profesor deste centro Xesús Costa Rodil. E non vai ser o único… estade atentos e atentas!
Grazas Donxe!
Aida Saco foi membro do ENDL deste centro mentres estivo no IES. Agora está cursando estudos fóra pero segue sendo colaboradora desta revista, como veredes no artigo que vén de publicar onde nos explica o seu marabilloso proxecto chamado METAMORFOSE. Parabéns Aida!
As Metamorfoses, do poeta romano Ovidio, é un poema épico en quince libros que narra a historia do mundo dende a súa creación ata a transformación en estrela da alma de Xulio César.
Esta obra, que combina con liberdade, mitoloxía e historia, serviu de inspiración ao longo do tempo a numerosos artistas.
METAMORFOSES é tamén o nome do meu primeiro proxecto artístico, un proxecto que busca recrear unha viaxe existencial e máxica. Unha viaxe polos espazos e polo tempo, pero tamén polas vivencias e as emocións.
VAI FACENDO, VAI CREANDO POR: XOSÉ MANUEL LOBATO MARTÍNEZ Ánimo, ti podes. A nena e o neno queren facer un fermoso poema para ler. O seu maxín non ten parangón, é unha vontade que estimula á creación. Ánimo, ti debes. Demostrar que con ilusión e grandes doses de emoción. A nada, o todo, o […]
Por X. Ricardo Losada
Cando lles dou clase de Filosofía a alumnos que a cursan por primeira vez, intento saber que prexuízos teñen sobre ela. Hai anos, nun instituto de Cee, ocorréuseme unha forma pola que teño certa predilección. Pórlles unha adiviña que publicou a revista norteamericana Reader´s Digest, como concurso aberto a todos os lectores, e cun importante premio á mellor resposta. Só cambio a profesión dos protagonistas para adaptala aos meus obxectivos. Imaxinade, dígolle ao alumnado que tres persoas navegan nun globo aerostático: un bispo católico, un científico nuclear e un filósofo. Nun momento determinado da navegación, conclúen (non importa por que) que a única forma de salvar o globo, e de que non caia a terra, é que se tire un deles. Debedes razoar, aplicando a lóxica, cal debe tirarse.
Por Nuco Losada
Lugh non e o deus supremo, é un deus sen “función” porque as ten todas. Por esta razón tamén e coñecido como Samildarnach ou múltiple artesán da mitoloxía celta, non soamente porque está no cume da xerarquía, senón porque ademais e pancéltico: é unha desas raras divindades que, polo que sabemos dos pobos celtas, podemos atopar en tódolos panteóns. Existen moitos topónimos respecto a LUGH na zona norte de España, derivados deste deus: cidades como Lugones en Asturias e que ademais era o nome dunha tribo céltica, os Lugones, ou pobo de Llugás (Lugás) en Villaviciosa onde ata non hai moito o crego da parroquia dicía a misa subido a un teixo (Texu) situado no pequeno bosque xunto a igrexa de Santa Maria en Llugás, outro exemplo e Lugo de Llanera en Asturias ou Lugo en Galicia aínda que estes proceden realmente de Lucus, bosque sagrado ( Lucus Asturum ) o primeiro e ( Lucus Augusti ) o segundo. E máis en Cantabria,etc.
Por X. Ricardo Losada Estou canso de oír falar mal dos mozos actuais. Non me parece ben que a excepción algúns descerebrados xuvenís que pululan polas nosas vilas) se converta en norma. Os mesmos argumentos que se utilizan hoxe para denigrar os mozos utilizáronse en todas as épocas. Sempre a mesma cantilena. Inmaturos. Caprichosos. Violentos. Vagos. Viciosos. O […]