Unha e outra vez, sen descanso, sen piedade. Sempre o mesmo. Pero non tiña escapatoria, se facía ademán de denunciar, ou sequera de saír da casa sen el…
Os peores golpes son os que non se ven pensaba, e ao tipo sobrábanlle armas.
Angustia, estrés, medo eses eran os meus únicos compañeiros.
Os antidepresivos non facían efecto, xa consumira demasiados.
A perda de memoria era frecuente, total, nada valía a pena lembrar.
Case non pesaba nada, pero non me importaba.
Canto antes remate mellor, vivir cansa moito.

No día de hoxe, 11 de novembro cúmprense 100 anos do esperado anuncio do final da Primeira Guerra Mundial. Ás 11 horas da mañá do día 11 de novembro de 1918 o mariscal Foch anunciou: “a partir das 11 da mañá do día de hoxe, hora oficial en París, cesarán as hostilidades en todos os frentes”.

Despois dunha guerra de catro anos que destrozou Europa, esta era unha noticia moi desexada en todo o mundo, xa que foi unha guerra moi cruenta, con máis de 10 millóns de mortos, e o seu anuncio foi celebrado en Europa de moi distintas formas: campás soando no bando dos Aliados (Reino Unido, Francia, Estados Unidos e Italia), 101 canonazos en París, en Madrid non houbo escola para que o alumnado o puideran festexar.

A saúde do galego era crítica, pero grazas á concienciación da xente deste feito a situación lingüística mellorou notablemente. Para isto fixeron falla moitos cambios, pois existen numerosos factores e ámbitos que inflúen directamente no uso desta lingua.

Segundo a Real Academia Galega, os datos do uso do galego son bastante favorables nos últimos anos, xa que ocupa as primeiras posicións en distintas categorías ademáis de ser lingua de uso nas aplicacións máis utilizadas na rede, pero ben é certo que non está presente no mundo empresarial nin nos medios de comunicación, razóns que axudaron á diminución do galego na mocidade.

Como falamos antes, hai numerosos ámbitos que inflúen no uso desta lingua, e un dos máis importantes é a educación. Existe unha lei de normalización lingüistica a cal di “A lingua galega é materia de estudio obrigatorio en tódolos niveis educativos non universitarios. Garantirase o uso efectivo deste dereito en tódolos centros públicos e privados.” Dito isto, o galego non tería problema en seguir tan vivo como debería se todo o profesorado con materias en galego impartira as clases nesa lingua.

Por Coral Romero O pasado 26 de abril do 2018 foi un día triste para todas as mulleres do mundo. Os nosos dereitos foron “pisoteados”, a nosa moral destruída e a nosa visión do mundo moito máis gris. Vivimos nunha sociedade que se cre defensora dos dereitos de todas as mulleres, de protexernos e proporcionarnos […]

A Indicación Xeográfica Protexida (IXP) Vaca e Boi de Galicia ultima os trámites legais para a súa posta en marcha. No DOG Núm. 64 Venres, 31 de marzo de 2017 públicase a orde da Consellería do Medio Rural pola que se acorda inscribir a IXP no rexistro comunitario de denominacións de orixe e indicacións protexidas,

O artigo “Inchazón” da médica Iria Veiga  gañou O  XIII Premio a artigos xornalísticos de lingua do Concelo de Carballo que se fallo co gallo das Letras galegas. Se aínda non o lestes (saíu publicado en Diario de Bergantiños, El Correo Gallego, Galicia Confidencial, La Opinión de A Coruña, La Voz de Galicia, Praza Pública, Que pasa na Costa, Sermos Galiza e Tempos Novos.), non perdades este estupendo texto sobre a lingua na sanidade e, por extensión, na nosa sociedade:

Un enorme círculo vermello e un H maiúsculo, seguido dun signo de exclamación. Esa foi a maneira na que contestaron a miña primeira solicitude dunha proba diagnóstica, o meu primeiro día como médica residente. A petición poñía: “Inchazón en membro inferior esquerdo, sen evidencia de traumatismo previo. Solicito descartar fractura”. Á radióloga debeulle parecer tan mal aquela falta de H, que nin se molestou en comprobar un coñecemento que, por outra banda, debeu acreditar para ocupar a súa praza.

Polo seu interese deixámosvos copia dun artigo de opinión publicado en “La Voz de Galicia” que escribe o seu corresponsal en Carballo Xosé Ameixeiras, cunha reflexión ben interesante sobre a lectura (ou a falta dela) na actualidade.

Se somos o que lemos -como defenderían Sartre ou Borges-, o que escoitamos e o que vemos, facemos o camiño averiado. Os libros xa non se usan nin para adornar o moble do salón. Van vía do estorbo polvorento. A lectura parece terse convertido nunha ocupación estéril, propia de individuos doutros séculos, visionarios atrapados en tempos pretéritos.