Cando o coello tirou un reloxo do peto do chaleque, comprobou que eran as cinco e media e acelerou o ritmo. Dirixíase ó seu tobo. Polo camiño todos os seus amigos preguntábanlle a onde ía, pero el seguía correndo, cada vez máis rápido. Cando chegou á súa casa, quitou o chaleque e colgouno nun percheiro. Correu á cociña. Apagou o forno e sacou un biscoito queimado. O coello preparouse para facer outro moi rápido, xa que ás sete tiña unha festa con todos os animais do monte e non quería decepcionar ós seus compañeiros. Cando rematou a sobremesa, chamárono para informalo de que a festa fora cancelada. O coello, triste, puxo a mesa para comer o biscoito el soíño, cando de súpeto soou o timbre. Alí fóra estaban todos. Viñan a darlle ó coello unha festa, porque el mesmo esquecera o seu aniversario.

A literatura é unha arte que, na maior parte dos casos, chega aos estudantes cunha imaxe pouco artística. Moitas veces, só a través dos libros de texto. É por iso que se adoita asociar exclusivamemte co ámbito académico, perdendo de vista a cara máis interesante e real deste concepto. A estas alturas de curso, hai quen xa sentiu un cambio na súa visión literaria.

Antes asociabamos a literatura a “chapar”. Autores e obras, en bucle. O noso sistema educativo caracterízase por ser máis teórico que práctico e é por esta razón que os conceptos son máis complicados de asimilar, xa que non se aprecia ningún tipo de utilidade neles. En cambio, certas materias non obrigatorias achégannos á esencia do que moitas veces estudamos coa intención de aprobar, non de aprender. Como imos entender movementos como as vangardas se non lles dedicamos o tempo suficiente a analizalas? Como nos vai envolver a literatura sen ler e interpretar? Tanto na ciencia como na arte, ver reflectido na realidade todo o que parece teoría para o esquezo, anima aos estudantes a achegarse a esas ramas de estudo e culturizarse cada vez máis.

Na sociedade actual, o principal obxectivo é gañar cartos e enriquecerse cada vez máis. Unha cadea sen fin, de avaricia e focalización no capital. Por iso, xa non queda tempo para a creación nin para a busca de emocións sen máis finalidade que a súa en si mesma. Onde se atopa esa xente que escribe ou comparte música por paixón e non por comercializar os súas producións? Como se explica a finalidade da arte se non se sente nin se aprecia?

Arte. Esa palabra que invade a mente de cada individuo con múltiples creacións, ideas, lugares ou sons. Milleiros de elementos que nos recordan esa sensación inexplicable que só ela pode transmitir. É subxectiva, tal e como é cada recuncho das nosas emocións. Non se pode cuantificar. É arte, útil e inútil á súa vez, na súa esencia. Cando o beneficio económico dela é nulo, abandónase, ignorando que este concepto foi inventado para o contrario: o pracer sen ningún outro obxectivo. Os cartos son útiles, pero non aportan a total felicidade. Pode que crear arte tampouco, pero achéganos máis a ela. A súa maior virtude é a forma que ten de aloumiñar a quen a aprecia e a capacidade de transmitir o que cada quen precisa expulsar do seu interior mediante unha vía distinta á fala cotiá.

Mentres subía polas esqueiras de madeira a buscar unhas toallas mirou no espello da parede o rostro xoven que se refrexaba observando os xestos da cara. Non se daba acostumado a este novo corpo e xa o tiña dende fai uns anos, quizais era o momento de cambialo.

Sabela

Parabéns!

Samaín no Felix Muriel

Estaba so cando aconteceu, no sofá, e de golpe todo escureceu. Escoito unha respiración, uns pasos, hai sombras, gritos. O meu corazón non paraba. E de golpe o silencio, un rostro horrible e máis gritos, pero estes agora son meus, e teño que facer que grite outro, serás ti?

Mauro Riveiro Suárez 2º ESO A

Lectura do microrrelato de Mauro

Parabéns!

Susana logrou o primeiro premio da súa categoría.

Parabéns!

Tremede de medo co seu relato …

Microrrelato de Susana

Hai alguén no armario

Escóitase gritar a unha nena chamando pola súa nai, esta entra e pregunta que pasa; ela responde que hai algo no armario. Achegouse a este e viu unha luz que se apagaba; abriu a porta e estaba todo escuro, non se apreciaba o que había dentro, sentiu que a metían dentro a forza. A  nena impulsivamente foina buscar e de súpeto lle saltou o sangue da nai á cara.

Ana e Xade 2º ESO

“Outra noite de tormenta erguíase sobre o pobo. Odiábaas. Espertou de golpe ante un lóstrego fugaz, asustada. Sentiu unha cálida man rodear a súa cintura e darlle apoio. “Cariño, só é unha tormenta”, oíu murmurar. Volveu a pechar os ollos… Ata que recordou que vivía soa.”

Iria Victoria Vidal Figueira, de 3º ESO B.

 Lectura do microrrelato de Iria Victoria

Parabéns!