O alumnado de 3º ESO A estivo realizando videopoemas para homenaxear a Rosalía no seu Día, que é mañá, 24 de febreiro.

O primeiro déixanolo de Antía Rodríguez con voz orixinal da autora:

Pero hai moitos outros. Algúns deixámolos a continuación e mais en seguintes artigos

Mañá mércores, 24 de febreiro, celebramos o Día de Rosalía. Para iso preparamos unha exposición sobre a súa vida e obra. Ademais de realizar videopoemas, ilustrar versos e poemas seus, preparamos unha biografía da autora a partir da reseña que se publicou en 1984 “A Nosa Terra”. Quédanvos aquí abaixo todos os cartaces que mañá veredes na entrada dos dous edificios.

(Se queres descargalos: día de Rosalía)

O pasado sábado 30 de xaneiro celebraronse en Rianxo os Actos Castelao, que conmemoraban os 130 anos do nacemento de Castelao. Coma todos os anos, houbo diferentes propostas para todos os públicos, como presentacións de libros ou, do que eu vou falar, unha representación teatral.

“Os vellos non deben de namorarse”  representouse por primeira vez con títeres de man de Fantoches Baj. Todos sabemos que se narra nesta obra de Castelao, pero por se hai algún despistado, conta a través de tres vellos e os seus amoríos con rapazas novas (que só buscan aproveitarse do seu diñeiro) porque os vellos non deben de namorarse.

Por X. Ricardo Losada

Este ano celebramos o centenario das Irmandades da Fala e o 130 aniversario do nacemento de Castelao. O Equipo de Normalización Lingüística do meu instituto de Rianxo comezou a realizar actividades desde o primeiro día, e unha delas trastocoume a miña rutina emocional. Nas escaleiras que soben ao primeiro andar, algúns alumnos pintaron debuxos de Castelao nos azulexos da parede. Como teño tendencia ás asociacións retorcidas e distantes, non me estrañou que a primeira vez que os vin asociase aquela actividade co pintor neerlandés M.C. Escher. Unha pedantería máis da miña mente, pensei, un pouco farto de min mesmo.

A danza dos que non se moven. Título do disco, vídeo e tema que están a piques de saír á luz.

Por Ricardo Losada

Nietzsche 1882

Schopenhauer

           Entre os meus recordos máis prezados están os momentos nos que oín por primeira vez ideas que me romperon completamente os esquemas de adolescente ou de universitario. Adoito dividilas en dous tipos: aquelas coas que  estaba de acordo, e aquelas coas que non. O curioso é que sempre aprendín máis das últimas. É unha das razóns de que Nietzsche e Schopenhauer sexan dous dos meus filósofos de cabeceira. Coincido moi pouco coas súas propostas pero ensináronme moitísimas cousas sobre o ser humano. Schopenhauer, por exemplo, que o amor de nai é un amor egoísta ou que a natureza privilexia a especie sobre o individuo (eu impórtolle un carallo!);   Nietzsche, iso tan falso pero tan preciso de que cada instante da túa vida é decisivo porque concentra todo o pasado e proxecta todo o futuro, ou iso tan impreciso pero tanverdadeiro de que todo o que se fai por amor faise máis alá do ben e do mal.

Paula Tubío (1º ESO A) foi a gañadora do  premio Arriba Áncoras, dentro da xincana O mar fala en Rianxo. Nesta foto vese o momento no que recibiu o agasallo (vale para a cafetería). Queda abaixo o relato gañador: Capitá con estrela    

CAPITÁ CON ESTRELA

Marta  era unha nena de sete anos, a punto de cumprir os oito, que vivía preto da praia, tiña moitas amizades, pero, a que non sabedes quen eran as súas mellores amigas?: ……as estrelas!

 Hai un dito moi antigo que di, que hai quen “ nace con estrelas” e que hai quen “nace estrelado. Marta nacera con estrelas.