Normativizar unha lingua faise necesario nun proceso de normalización. Consiste na elaboración dunha variedade estándar conformada por distintas formas das variedades faladas dunha lingua. Este proceso ten como principais funcións darlle un maior prestixio ou mesmo fortalecer a conciencia de que verdadeiramente se está a falar dun idioma.

O galego pasou por unha serie de etapas previas á estandarización oficial; o dialectalismo, consistente do uso literario de dialectalismos característicos da zona de cada autor; o interdialectalismo, baseado na mestura arbitraria do uso de  dialectalismos e o supradialectalismo, que busca un galego culto e depurado. Por outra banda, Henrique Monteagudo, expón outra distinción de etapas: o galego popularizante, baseado na lingua oral, o enxebrizante, predominio do diferencialismo, o protoestándar, predominio purista e por último o estándar.

Vivimos nun multiperspectivismo tan extenso que a idea dunha única verdade representa a máis vaidosa ignorancia. Obviamente, isto é aplicable tanto a ideas etéreas coma ao tanxible mundo científico pois, incluso a ciencia está en constante renovación e perfeccionamento, sempre hai un chisco máis onde afondar, uns matices que perfeccionar ou enormes erros que corrixir tras de centos de anos cometéndoos. Todas as realidades teñen multitude de enfoques e, de igual maneira, a lingua tamén ofrece multitude de perspectivas.

Os enfoques que ofrece a lingua, poderían estudarse dende multitude de puntos de vista. Persoalmente, eu analizarei o multiperspectivismo lingüístico dende a realidade da súa sociedade. Cada lingua nace nun territorio cun contexto histórico concreto o cal, evidentemente, condicionará a nacente lingua en todos os seus aspectos. Deste xeito, comparar dúas linguas cuxo marco histórico difire notablemente é un enorme erro.

As persoas que non queren ver como son as cousas pensan que o galego é unha lingua normalizada, é dicir, que funciona con normalidade en todos os ámbitos; pero a realidade non é esta. A normalización dunha lingua significa a recuperación do seu status de lingua normal, ou sexa, conseguir que o seu uso oral e escrito sexa natural e espontáneo en calquera das situacións que se poden producir na vida pública e privada dos habitantes dun país. En 1983, a Xunta de Galicia promulgou a Lei de Normalización Lingüística, co fin de favorecer a normalización e garantir a igualdade co castelán na administración, no ensino, na prensa, etc…

A Mesa pola Normalización Lingüística publicou O tempo meteorolóxico, un libro didáctico para a educación infantil, ilustrado por Miguel Robledo.

Esta proposta é unha nova forma para que non caian no baúl dos recordos palabras como “saraiba” ou “treboada” xa que non adoita formar parte do vocabulario dos máis cativos, ademais disto, aportalles unha cultura xeral dende nenos, que nunca está de máis.  Con isto conséguense varias cousas: fomentar o uso da lingüa galega empezando dende os máis  pequerrechos e animalos a querer saber máis, é dicir, motivalos a estudar e a ser curiosos.

Esta entidade proporciona materiais en galego para cativos de entre 0 a 6 anos ca finalidade de potenciar o uso de vocabulario na nosa lingua nesta etapa. Con proxectos coma estes, o galego seguirá vivo na nosa sociedade e non caerá no olvido.

Resulta que unha compañeira máis eu, estamos a facer un traballo de estatística sobre este  tema, a lingua, e resulta abraiante.

Un estudo realizado pola RAG advirte que o galego diminúe a gran velocidade na urbe, sobre todo en Vigo e A Coruña mentres que na zona rural mantense cunha pequena diminución de falantes e a súa vez, estas zonas perden poboación a unha velocidade vertixinosa. Pese a isto, a porcentaxe de galego-falantes é maior que os do éuscaro e o catalán.

Arredor do galego hai unha serie de prexuízos lingüísticos que dificultan o fomento do idioma e provocan o descenso de galego-falantes. Estes prexuízos están vixentes na mocidade, onde o feito de aparentar pesa máis que a propia identidade. Mentiríamos se dixeramos que nunca escoitamos a alguén dicir que o galego é unha lingua de pobres, de incultos, de ignorantes ou mesmo unha lingua bruta e de vellos. Todo isto incita á fala do castelán, creándose unha falsa crenza de que falando esta lingua, calquera pode chegar a ser alguén na vida, mentres que falando o galego non.

O noso idioma sofre certos riscos, mais isto está nas mans de todos nós cambialo e loitar pola identidade do pobo galego para que non se perda.

A denominada ‘Operación Albóndega’ foi a última campaña realizada nas redes sociais para que IKEA inclúa o galego nos seus servizos como fai co catalán e co éuscaro. Pese a que o número de galego-falantes sexa maior que o de éuscaros ou catalán, estes dous últimos xa existían antes que o galego na devandita páxina.

No sitio web da ‘Operación Albóndega’ lémbrase que a web de IKEA non ten a posibilidade de mostrar o seu catálogo en galego, mais si o atopamos noutras linguas oficiais do estado como os idiomas citados con anterioridade. Pese a ter un establecemento aberto na Coruña, non ofrecen unha atención en galego ao público que o desexa. No devandito programa, entre outras moitas cousas, tamén se lle recorda a este establecemento que “a lingua propia de Galicia é o galego” como cita o artigo 5 do Estatuto de Autonomía de Galicia, co cal, demándaselle que o seu sitio web, incluíndo a rotulación do establecemento da Coruña, estean en galego canto antes.

Unha correcta atención en galego, axudará a que os galego-falantes non muden a súa lingua cando os traballadores lles contesten en galego e non en castelán, deixando a un lado a diglosia, é dicir, usar o galego no ámbito familiar e en espazos públicos o castelán.

Nestes días de decembro podemos ver nas nosas televisións un dos programas que xa daquela cando se estreou tivo moita relevancia, estou a falar de Operación Triunfo que despois de deixar de emitirse durante varios anos volveu no 2017. Este ano é o segundo e dentro desta famosa academia están preparándose para ser famosos cantantes moitos xoves de toda a península, e como o ano pasado hai unha concursante galega, Sabela.

 Esta galega foi a primeira en atreverse a propoñer cantar unha canción en galego xa que para ela era moi importante facelo debido a que se sentía moito máis cómoda cantando na súa lingua materna. Despois de cantar e ser fortemente aplaudida e loada debido á súa valentía outro dos seus compañeiros da academia, Miki, decidíu seguir os pasos da artista e cantar na súa lingua, o catalán.