Para moitos ser galego é nacer en Galiza, unha comunidade autónoma de España, pero que está considerada nacionalidade histórica.
Galiza ten unha lingua propia que é a oficial xunto co castelán. A pesar de ser unha lingua como outra calquera, esta lingua posúe unha gran cantidade de prexuízos. Algúns que veñen dende fai séculos como que o galego ten un léxico pobre, ou outros prexuízos como que o galego é unha lingua de paletos
Estou case segura de que se lle preguntas a un madrileño que opina no referente dos galegos, os da capital asociarano ao monte, ao rural, as vivendas afastadas, a unha persoa paleta… Eu son galega e a moita honra, falo galego, que é unha lingua que ademais de servir para comunicarse, como todas as linguas representa unha cultura, unha historia e un pobo, dos cales me sinto orgullosa.Os galegos sempre fomos uns loitadores e resilientes.
Un galego que non fale galego non é un galego completo, pois, esta lingua ensínache palabras tan bonitas como bico, aperta, maniotas, quérote, choiva, demo, lucecú… entre moitas outras que ocupan un anaco do meu corazón. Según moita xente parte de ser galego é responder con outra pregunta, non sei se eu o fago, pero o que si teño claro é a resposta a esta pregunta.
Carvalho Caleiro foi un historiador da lingua, crítico literario, filólogo, lingüista e escritor Galego, participou na revista Nós ingresou no seminario de estudos galegos, colaborou na redacción do estatuto de autonomía e entrou no partido galeguista; naceu a comezos do século XX(1910) e morreu a finais(1990). Publicou toda clase de obras literarias en galego, desde poesía, pasando por teatro, narrativa e ensaio.
Loxicamente a unha persoa tan importante e influente na lingua galega habería que dedicarlle algún ano o día das letras galegas, xustamente foi este 2020, trinta anos despois da súa morte. A pregunta que moitos nos facemos, por que tan tarde, por que non antes, a que se debe este “desprezo”.
Dende ai dez anos realizáronse comisións en Ferrolterra para que o Día das Letras Galegas fora dedicado a este autor. Pero agora, en 2020 foi escollido.
Ata os 7 anos eu falaba castelán, malia que meus pais sempre me falaron en galego, pero tiña unha curmá que falaba así, e como quería ser como ela pois eu tamén falaba igual. Un día na escola, un compañeiro da miña clase díxome que non se era galego se non se falaba en galego. Foi nese intre no que cambiei de lingua, xa que eu quería ser galega, porque así me sentía. Mais que é ser galego? Que é sentirse galego? É o máis complicado, como lle explicas a alguén non galego o que é sentirse dese xeito?
Ser galego é queixarse cando non che traen tapa nun bar mentres te ris dos veraneantes que non entenden as mareas e aparcan os seus coches nas rampas do porto. Ser galego é recorrer todas as verbenas dos pobos no verán, ir á praia con pouca calor, un suadoiro e para a praia. Ser galego é disfrutar do cocido da avoa, dun paseo polo Obradoiro, dun concerto na Praza da Quintana cun posterior paseo polas ruelas de Belvís. Ser galego é emocionarse cando ves a primeira orquestra do verán e berrar que poñan Los Suaves como cancións de fin de festa.
Para moitos ser galego é nacer en Galiza, unha comunidade autónoma de España, que está considerada nación histórica.
Galiza ten unha lingua propia que é oficial xunto co castelán. A pesar de ser unha lingua como outra calquera, esta lingua posúe unha gran cantidade de prexuízos. Algúns que veñen dende fai séculos como que o galego ten un léxico pobre, ou outros prexuízos como que o galego é unha lingua de paletos. Estou case segura de que se lle preguntas a un madrileño que opina dos galegos, os da capital asociarano ao monte, ao rural, ás vivendas afastadas, a unha persoa paleta…
Eu son galegae a moita honra! Falo galego, que é unha lingua que ademais de servir para comunicarse, como todas as linguas representa unha cultura, unha historia e un pobo, dos cales me sinto orgullosa. Os galegos sempre fomos uns loitadores e resilientes. Un galego que non fale galego non é un galego completo, pois, esta lingua ensínache palabras tan bonitas como bico, aperta, maniotas, quérote, choiva, demo, lucecú… entre moitas outras que ocupan un anaco do meu corazón. Según moita xente parte de ser galego é responder con outra pregunta, non sei se eu o fago, pero o que si teño claro é a resposta a esta pregunta.
Na actualidade están presentes diversos prexuízos sobre a lingua galega, que fan que esta se vexa desvalorizada e incluso substituída por outra máis prestixiosa, como é o caso do castelán. Isto non é responsabilidade de ninguén máis que das persoas ignorantes e sen pensamento crítico, que pretenden con estes pensamentos anular a unha lingua e ao mesmo tempo a todo o que se atopa detrás dela.