Os galegos moito presumir podemos

pois non é de menos  todo o que temos,

galegos que a España din pertencer,

eu dígolles que non se poden esquecer,

que nalgún día a súa patria pode perecer.

 Si morro, Castilla, morro

Vaise lonxe o meu alento

Veigas, prados, montes, ríos

Vanse todos, mais eu quedo

Diamante! castellanos

Onde nacín, no meu seo

Onde nacín i eu vivía

Vexo agora só deserto

Sin fundamentos, soberbos

Meus fillos, o meu sustento

Van e tornan, son agora

Castellanos que aborreço

Por vós, nunca española

Por vós, eu fun morrendo