O pasado 30 de setembro ás 22:22 o grupo Recambios Tucho deu un concerto no Chiringuito das cunchas, en Leiro. Esta é unha banda de rock que canta en galego e que está formada por Suso Pereiro, David Fama, Manu Rey, Antonio Novo e Antón Paz; os tres últimos coñecidos tamén por tocar nos Herdeiros da Crus.
O evento, ao cal asistiron arredor de trinta persoas, comezou con media hora de demora, mais na miña opinión a espera valeu a pena, xa que despois puidemos desfrutar de balde de unha hora e media de música en directo na nosa lingua, cousa que non acontece todos os días. O ambiente alí era bo, facía un tempo agradable e a xente víase moi animada bailando e cantando co grupo, que ten temas que todos coñecemos, como pode ser vou chupi juai.
Dende hai décadas, especialmente a partir do ano 2010, obsérvase na lingua galega unha notable diminución de falantes e, polo tanto, ámbitos de uso, situacións que se retroalimentan e resultan nas cifras máis preocupantes ata agora rexistradas. Unha Lei de Normalización Lingüística ineficiente nos seus postulados, a perda de medios de comunicación en galego ou o progresivo deterioro da conciencia dos falantes son algúns dos motivos destes resultados.
Polo tanto, que se debe facer para frear o decaemento do idioma? Eis a cuestión de non tan difícil resposta: intervención institucional. É precisa a posta en marcha de plans que amparen o dereito a uso do galego e promovan a súa transmisión xeracional. Debe impulsarse dende a política un proxecto de normalización que deteña o proceso de substitución lingüística, acelerado en particular nas últimas décadas.
O porco de pé é unha obra literaria de Vicente Risco que, despois de case un século, acaba de ser adaptada ao teatro por Pepe Sendón e posta en escena por Producións Excéntricas baixo a dirección de Quico Cadaval, como se puido ver no auditorio de Rianxo o pasado sábado 30 de abril.
Cun culto e fino sentido do humor esta obra cóntanos a historia de don Celidonio, un porco que ao ser vestido como un home rico comezou a andar e a portarse como tal, alcanzando a súa posición social por casar cunha muller adiñeirada. Aparecen outros personaxes como o xastre, que é o verdadeiro mago responsable da transformación de porco a home; a filla de Don Celidonio, que abandonará o intelectual Doutor Alveiros deixándose engaiolar polo vampiro-conde; a súa muller, que é quen realmente dirixe a vida de todos… E algúns outros secundarios que teñen a súa propia caracterización e protagonismo, sendo interpretados todos eles por só tres actores sobre o escenario.
En realidade a obra é unha sátira social que denuncia 
que calquera con ansia de poder e sen máis intelixencia que a dun porco pode chegar a alcalde. É dicir, critícase por riba de todo o triunfo dos cartos fronte á intelixencia. As comparacións, as metáforas, a ironía son incriblemente enxeñosas. A obra fai rir e reflexionar, mesmo a quen non coñece a novela de Risco.
Ábrese a cortina e aparece Quico Cadaval. Só que non hai cortina e estamos no salón de actos do IES Félix Muriel, a 19 de abril de 2022. O obxectivo: unha masterclass sobre o teatro actual. O resultado: O mesmo, pero en verso libre. O alumnado non tarda en recoñecer ó interventor como visitante do mundo das artes varias, sexa polo seu parecer compatible coa docencia de Educación Plástica e Audiovisual, ou a forma de atar o pelo para que “non escapen as ideas”.
O ver e o ser visto. O terror e o humor. Resulta que na vida coma no teatro, fan falta dúas caras para facer a moeda. En efecto, non existe a risa de nada. Por iso, quen máis desfruta é quen logra “verse a si mesmo na careta deforme do teatro”. O escenario é un espello delator onde debemos recoñecernos, o cal foi difícil para o público galego cada vez que os textos entraron polo sueste.
MONTE VIVO from ABA FILMS on Vimeo.
Este pasado venres tivo lugar en Rianxo a representación de Un home con lentes de pasta, da man da compañía Redrum Teatro. Adaptación de Un home amb ulleres de pasta de Jordi Casanovas, é dirixida por Alex Sampayo nesta versión galega que lle fai máis ca xustiza.
Un moderno e xuvenil apartamento. Catro mozos nunha cea. A anfitrioa Sheila, ferida de sentimentos, a expectante e solidaria parella de Fernando máis Laura e o seu intento de animar á primeira, e Guillerme, un refinadísimo amante da cultura. Ou así se presentan ao inicio da velada.
A obra explora as complexidades na dinámica das relacións e a moralidade humanas, empregando primeiramente a Guillerme como exemplo daquilo que non se debe facer nunha casual cea de amigos. A súa prepotente actitude desentoa tanto co resto de presentes que desvela un intelectualoide demasiado selecto para os praceres “mundanos”. Igual que se lanza na busca da admiración dos comensais recitando un ambicioso verso libre, non dubida en esnaquizar a escrita de Sheila con crueis apuntes que tensan o ambiente.
Descubrimos nesta delicada atmosfera que Fernando sucumbe aos encantos deste retorcido home con lentes de pasta, ante a promesa de liberalo da súa banal rutina. Mentres tanto, as íntimas amigas perciben dubidosas intencións, que serven de último ingrediente para un cóctel de latexante desconfianza, onde unha tras outra caen as cubertas dos personaxes. Todo isto desenvolto con efectivos golpes cómicos.