Os exemplos son fundamentais no noso día a día. En canto a nosa lingua, cómpre ter exemplos, persoas que a usan, que a normalizan e que demostran que pode ser utilizada en todos os ámbitos.
Dende sempre os seres humanos buscamos exemplo en outras persoas. Cando somos pequenas buscamos ser como as personaxes de películas ou famosas ás que admiramos. Pero non só o fan os rapaces e rapazas, sucede en todos os ámbitos, por exemplo, no caso do colectivo LGBT, agradecen que persoas famosas lle dean visibilidade á súa causa, como é o caso de Billy Porter. Se unha persoa que lles gusta aos rapaces e rapazas é feminista, pode abrirlle a mente. O mesmo pasa co galego, necesítanse persoas que o usen e o normalicen.
O feminismo é o movemento que pretende conseguir os mesmos dereitos que teñen os homes, para as mulleres. Isto é, non o contrario de machismo, senón unha forma de buscar a igualdade. Polo contrario, o feminismo burgués, buscaba os dereitos desas mulleres con cartos, as que podían estudar, pagar un aborto, etc. Quen pensa nesas mulleres máis pobres? Non merecen os mesmos dereitos que as ricas?
Nos últimos anos, as dúbidas sobre que tendencia normativizadora se debería empregar no galego foron en aumento. Son moitos os que defenden a norma oficialista, mais o número de persoas que apoian a corrente lusista tamén é abundante. O desacordo segue estando presente, polo tanto considero que unha normativa de mínimos ou unha coexistencia oficial entre ambas podería ser unha boa solución a este dilema.
En primeiro lugar, debemos ter totalmente claros cales son os conceptos de reintegracionismo e oficialismo. A tendencia oficialista defende que o galego é unha lingua totalmente diferenciada do portugués , mentres que a corrente lusista defende a aproximación ao portugués ortograficamente falando, porque defende que galego e portugués pertencen ao mesmo sistema lingüístico. Este feito é o que distancia a moitos galegofalantes da tendencia lusista e polo tanto, á presenza do reintegracionismo a pesar de ser abundante, non ten a mesma cantidade de apoios que o oficialismo propiamente dito.
O Sábado 29 de Febreiro desenvolveuse no auditorio de Rianxo o IV Certame audiovisual de curtas “Alberto Romero”. Leváronse a cabo entregas de premios, actuacións musicais, e proxeccións das curtas premiadas.
Este certame naceu como unha iniciativa da ANPA dun instituto de Ribeira no ano 2016, para homenaxear ao traballo e dedicación social de Alberto Romero. Nel participaron asociacións e os institutos de Ribeira, Pobra, Boiro, e Rianxo.
O Sábado día 22 de febreiro celebrouse unha sesión de contacontos, chamada “A mina contamina”, na Biblioteca Municipal de Rianxo. Consistía en informar ao público sobre os graves problemas ambientais e sociais que as minas están causando en Galiza.
Numerosos ecoloxistas e traballadores afectados pola contaminación das minas, están loitando contra empresas de moito poder apoiadas polos gobernos. Estas empresas estranxeiras, que sacaron os minerais do fondo das nosas terras, deberían de restaurar ese desastre que causaron e levar a cabo un labor para eliminar a contaminación das augas antes de que estas foran cara ao mar pasando polos ríos. Estamos a falar dun problema que non só afecta ás terras, senón tamén aos animais e ás persoas.
Mentres isto está acontecendo os gobernos desenténdense, xa que se lles debería de esixir ás empresas mineiras que cumpran coas súas obrigas. Ademais o goberno despreocúpase de que as leis que protexen a natureza e a vida dos humanos se cumpran. A única solución deste problema é informar á xente da verdade, a través de charlas, contacontos, manifestacións, presentacións, entre outras actividades.
No ano 2020, o Día das Letras Galegas será homenaxeado ao escritor ferrolán Ricardo Carvalho Calero. Esta conmemoración, que cumprirá 57 anos dende a súa posta en marcha en pleno réxime franquista , serviu de homenaxe e de recoñecemento a moitos escritores e escritoras galegos como Castelao,Rosalía de Castro ou Rafael Dieste, mais Carvalho Calero non figurou na lista de homenaxeados ata este momento. A que se debe isto realmente?
Se algo caracterizou a vida de Carvalho Calero foi a considerable variedade de actividades que desempeñou . Tras cursar o Bacharelato, licenciouse en Dereito e Filosofía e Letras.Neste momento, relacionouse co movemento galeguista participando na revista Nós, no Seminario de Estudos Galegos, sendo ademais un dos colaboradores que participaron na redacción do Estatuto de Autonomía para Galicia en 1936 xunto co rianxeiro Castelao. Co inicio da Guerra Civil uniuse á loita como miliciano e co inicio do Franquismo foi condenado a 12 anos pero acadou a liberdade condicional e non podía acceder a cargos públicos. Uns anos despois, en 1958, ingresou na Universidade e dedicouse exclusivamente á labor de docente ata xubilarse, en 1980, Carvalho publicou numerosas obras relacionadas coa lingua e literatura galegas, destinadas a afirmar a súa formación universitaria e colaborou coa Asociación Galega de Escritores ou a Associaçom Galega da Língua, mais se foi o primeiro autor en escribir un proxecto de gramática galega , por que non se lle concedeu a distinción de ser homenaxeado no Día das Letras Galegas?
Cando a situación parecía escura, as letras dunha escritora enchíano todo de luz, para xerar un refacho de esperanza que na actualidade recibimos con ledicia.
Este 24 de febreiro celébrase o Día de Rosalía e, sendo conscientes da importancia desta autora no referente á nosa literatura e ao noso país, é obrigado recordala. Cando falamos da nosa choromiqueira padronesa, a maior parte da xente pensa nos ríos e nas fontes da súa terra natal, si, nese poema co cal, eu polo menos, comecei a descubrir a Rosalía. Pode ser que o “Adiós ríos, adiós fontes” sexa un dos seus textos máis coñecidos, pero o certo é que non só se adicou a expresar o amor pola súa terra, ou a expresar os seus sentimentos. Rosalía foi unha verdadeira activista, comprometida coa lingua, e coa súa condición. Si, porque nunha época na que ninguén escribía en galego, ela facíao. E nunha época na que imperaba a misoxinia, ela tamén defendeu ás do seu xénero. Por iso dicimos que se tratou dunha muller das de hoxe, das que loitan polos seus dereitos, convencidas de que toda loita é válida. Unha feminista das de hoxe, nunha época das de mañá. Porque o futuro do planeta avanza cara a desidia, cara unha nova era que ben poderá recordarnos a eses días nos que o noso idioma non contaba e nos que non todas as persoas eran iguais. Mais, como diciamos, aí estaba ela, esa muller incansable, que, mesmo ante a negra sombra que a asombraba, seguía loitando.
Cada 14 de febreiro celébrase a nivel internacional o día de San Valentín, ou día dos namorados. A orixe deste día remóntase ao século III, en Roma, cando un sacerdote chamado Valentín incumpriu as ordes do seu emperador Claudius Aurelius Gothicus, quen prohibira os casamentos dos mozos para que así os soldados non se distraeran, casando os namorados en segredo. Cando isto foi descuberto o sacerdote foi torturado e finalmente executado o 14 de febreiro. Malia a que aparentemente parece unha celebración inocente e fermosa, na sociedade actual só fomenta accións tan desprezables como o consumismo, a contaminación, o machismo e a homofobia entre outras.