Ao alumnado de 2º Bacharelato quédannos exactamente 15 duros e intensos días de curso. A maioría de nós iremos a selectivo e teremos que tomar unha das decisións máis importantes da nosa vida, en moitos casos a primeira decisión de real importancia: que carreira estudar.

Ao longo da nosa vida e curso académico escoitamos diversas opinións sobre carreiras. Moitas destas opinións son esteorotipos, máis ou menos certos: Atopamos a clásica idea de que as carreiras de ciencias son as máis difíciles pero as que máis saídas teñen, aquí entran as enxeñerias, medicina, química…

As carreiras que peor imaxe teñen son como non, as de humanidades e letras, exceptuando dereito, a pesar de que moitos alegan que “só hai que chapar”… Estamos fartos de escoitar que o alumnado de maxisterio soamente se dedica a recortar, pegar e colorear e que os de filosofía e filoloxías teñen o títulos regalados…

As carreiras da rama económica tampouco se salvan é moi frecuente escoitar que o que vale vale e o que non vai para ADE, e os estudantes de Ciencias da Comunicación están fartos de escoitar que os seus estudos non lles servirán de nada para atopar un traballo no futuro.

Estes estereotipos a pesar de parecer estúpidos (que si que o son) teñen unha grandísima influencia en nós e tamén nos nosos pais, e en moitos casos axúdannos a tomar unha decisión, que moitas veces é equivocada. Debemos esquecer todo isto e decidir por nós mesmos. Conseguir ou non conseguir traballo no futuro non depende só de nós, o contexto no que nos atopemos tamén inflúe, debemos elixir aquilo que máis nos guste facer para ser capaces de aplicarnos máis e conseguir o noso obxectivo, e dende logo en todas as titulacións hai que estudar, a pesar de que algunhas teñen dificultades maiores que outras… Ademais sería horrible traballar toda a nosa vida facendo algo que non nos gusta soamente porque un día consideramos que tiña saídas…

Aquí temos unha mostra deses famosos estereotipos académicos:

Un novo acto de discriminación lingüística produciuse nun lugar que eu non esperaría: a comisaría de Ferrol.

A noticia publicouse hai uns días no xornal Sermos Galiza, nela contábase como un veciño de Caranza  chamou a comisaría de policía da sua cidade, dirxíndose en galego ao interlocutor para

O terceiro dos grandes xéneros da Lírica galego- portuguesa, componse polas 430 cantigas de escarnio e maldizer, que teñen un carácter moi homoxéneo, non teñen cabida nas cantigas de amor ou de amigo e, polo tanto, engadíronse directamente neste xénero.

A principal diferenza entre as cantigas de  escarnio e as de maldizer (ambas utilizadas para burlarse de individuos e costumes) é que as cantigas de maldizer fano de forma directa e obscena, mentres que as cantigas de escarnio utilizan xogos de palabras, dobres significados e palabras encubertas (Equivocatio). Semella moi fácil clasificalas sabendo isto, mais non é así… Xa que descoñecemos moitos dos termos utilizados nesas cantigas e necesitamos saber se naquela época termos que a nós poden parecernos obsecenos ou non, tiñan para eles o mesmo significado.  Na época destas composicións, as cantigas eran interpretadas diante dun público, ver esas interpretacións axudaríanos moito a coñecer o que querían transmitir realmente esas cantigas.

COPLAS DE ESTRELAS, de GUADI GALEGO, nunha montaxe de Valeria Martínez, alumna do IES A Cachada, de Boiro

O pasado sábado, no Pazo da Cultura de Pontevedra, Gabriela Mendes, Amancio Prada, Vítor Ramil, Luiz Caracol e Budiño estiveron xuntos no escenario para interpretar música lusófona. Nesta gala, Rosalía foi o eixo central, a súa poesía foi interpretada nos moitos sotaques da nosa lingua.

“Remexe moito”, así se sentía Vítor Ramil despois de cantar en galego un poema de Rosalía. As notas xurdían mentres recitaba os versos do poema.

A literatura galega é relativamente nova. Non goza dunha historia ininterrumpida como outras literaturas románicas. As causas disto son as épocas de silencio que sufriu a nosa lingua e que quedaron reflectidas na nosa literatura.

O profesor  Carvalho Calero divide a historia do galego e da literatura galega en 3 etapas. Nestas etapas o galego é concibido de distintas formas polas persoas. O galego foi a lingua da literatura; máis tarde, desprezada como unha lingua do pobo, un dialecto mal falado; silenciada e agochada nos Séculos Escuros, florece de novo na literatura do Rexurdimento e queda agochada despois dunha longa noite de pedra durante a ditadura franquista.

0 24 de xullo de 2013, é unha desas datas que quedan na memoria. Creo que moitas persoas e seguramente todos os galegos recordaremos onde e que estabamos facendo no momento que chegou a nós a noticia da traxedia.