Acaba de chegar á nosa redacción a noticia de que a poetisa galega Yolanda Castaño, de 32 anos, recibiu o premio Ojo Crítico de Poesía o pasado xoves 19 de novembro de 2009.

O xurado formado por sete membros que se moven polo mundo da literatura entregáronlle o dito galardón á vangardista da nosa terra pola súa obra “Profundidad de campo”.

O ano pasado tivémola connosco para que nos dera unha conferencia sobre a súa obra, vivencias, experiencia profesional e literaria…

Podedes encontrar máis información sobre ela e a súa visita ao noso IES na revista Bico da Ría.

……as abellas, as flores, a semente na terra………………….iso está desfasado
SEXAMOS MODERNOS
Un bonito día, un fillo pregúntalle a seu pai:
-Papá, como nacín eu?
-Moi ben fillo , algún dia debiamos falar disto e vouche explicar o que debes saber:
Un día, papá e mamá conectáronse ao Facebook.
Papá mandoulle a mamá un e-mail para vernos nun cíber-café.
Descubrimos que tiñamos moitas cousas en común e entendiámonos moi ben.
Papá e mamá decidimos compartir os nosos arquivos.
Metémonos disimuladamente no W.C. e papá introduciu o seu pendrive no porto USB de mamá.
Cando empezaron a descargarse os arquivos démonos conta de que non tiñamos Firewall.
Xa era moi tarde para cancelar a descarga e imposible borrar os arquivos.
Así que aos nove meses ……………………………… apareceu o virus.

A RETRANCA

Recomendámosvos a lectura da revista bimestral de humor galego “A Retranca” (exemplar de outubro – novembro, Nº 22,).

Nós, Daniel Fernandez Romero e Iván Ferro, fixemos unha escolma daqueles chistes que máis nos gustaron:

Páx 6: Superheroes pais.
Páx 10: Aro a Man.
Páx 24:Superheroes de hoxe.
Páx 36 e 37: Gallinfantescolas..
Páx 44: Cinemas sen subvencións “Malditos Bastardos”.

Non deixedes pasar esta oportunidade de rir a esgalla coa súa lectura.

O martes 27 de Outubro, os alumnos de 1º de BACH fomos a Vilagarcía ver a obra de teatro Comedia Bífida.

Comedia Bífida é unha obra escrita por Manuel Núñez Singala e levada aos escenarios pola compañía Nobicarelo Teatro.

Trátase dunha obra de teatro cargada de humor e ironía, na que se representa un Xuízo Final. O xuíz supremo é S.Pedro, e no neste xúlganse os mortos pola súa falta de respecto na súa vida cara á súa lingua: o galego.

Como en todos os xuízos había un avogado defensor, que se trataba dun arcanxo que era novo e con pouca experiencia,e demasiado bobalicón , e no extremo oposto tiñamos o fiscal que era o mesmísimo Demo, moi espabilado e bastante sedutor .Mentres que o arcanxo intentaba defender os acusados do uso que lle deran á súa lingua, o demo sempre conseguía botar abaixo esa defensa pois ningunha das razóns que o arcanxo expoñía era suficiente para gañar o ceo.

Na obra compaxinábase o diálogo entre os actores e cancións que estes cantaban cada un co seu estilo: o arcanxo unha canción como máis pausada e suave e o Demo todo o contrario, enérxico e provocador. Os mortos que eran xulgados tamén usaban a canción para darlle máis credibilidade á súa defensa.

Unha das cousas que fixo que os alumnos prestasen atención á obra foi a colaboración de alumnos dos institutos que alí foron, xa que os actores nos viñeron buscar aos asentos do público para subir ao escenario en calidade de xurado.

Sen dúbida foi unha das obras máis interesantes e divertidas ás que asistimos.

Celeste Campaña Batalla e Clara Suárez Somoza 1ºBachC

O noso compañeiro Alfonso Martínez, profesor de plástica do IES e colaborador co ENDL, é un gran artista. Este murciano, co que temos a honra de contar no IES Félix Muriel, pinta desde hai moito tempo pero ultimamente tamén se dedica á banda deseñada. Está a punto de sacar unha publicación toda feita de cómic, pero mentres non sae, deixounos aquí unha mostra do seu bo facer. O guión é dun amigo seu que se baseou nun relato que fixera cando estaba no instituto. Alfonso preparou os deseños e o resultado é o que vedes.

Estade pendentes porque cando saque a súa obra de banda deseñada ímolo publicar aquí.

Cachai?

O venres 23 de outubro de 2009, os alumnos de 4º da ESO, 1º e 2º de BACHARELATO, xunto cos compañeiros estranxeiros e os profesores de Filosofía e Historia, asistimos a unha inesquecible e desconcertante obra de teatro no auditorio rianxeiro. Dirixido polo director e dramaturgo Pepe de Jiménez e representado polos actores Adán Rodríguez e César Desviat, este drama forma parte do proxecto pedagóxico Cachai “Aula Aberta de Filosofía e Ética” .

Profesores de Filosofía, tanto chilenos como españois, quixeron darlle continuidade a esta experiencia. Colaboraron nos seus respectivos países para crear mediante este traballo un ambiente común entre os seus alumnos de tan distintas realidades, unha atmosfera na cal todos poidamos intercambiar pensamentos, emocións e vivencias, abríndonos de tal xeito ao mundo no que nos tocou vivir.

Un deses profesores de Filosofía, Esteban Zamora, foi quen nos recibiu na sala para facer unha breve presentación e entendermos mellor o significado do que iamos ver. Falounos da Ética como unha rama práctica da Filosofía mediante a cal coñecemos o noso mundo e a nós mesmos. De feito para axudarnos a pensar no mundo globalizado no que vivimos, o profesor expuxo algúns datos pavorosos do informe anual de Jean Ziegler, director da PAM (Programa de Alimentación Mundial): cada día morren no noso planeta 100.000 persoas por motivos económicos claros, 850 millóns viven na indixencia, outros 450 millóns non teñen onde vivir e 150 millóns de menores de 10 anos son explotados laboral e sexualmente, todo isto dentro dun planeta que pode producir alimento para o dobre da poboación actual. Un exemplo da situación mundial é Chile. Esteban contounos cómo está alí a situación. Por exemplo falounos do caso de moitos mozos que quedaron orfos e que viven só co lixo, cos desperdicios, con todo aquilo que lle sobra á cidade. Ademais explicounos a situación de moitos deses nenos que forman parte da mafia da droga, e que unha vez iniciados na mesma os seus días están contados, pois aos 21 anos desfanse deles para non correr riscos. Por outra parte recalcou a importancia de que as ONGs desapareceran, posto que ao habituarnos a elas, habituámonos á pobreza. Tamén nos fixo meditar citándonos unha serie de cuestións como, cales son as causas? ata que grao cooperamos con esa situación, aínda que non nos deamos de conta? Ou si podemos facer algo ao respecto.

A continuación representouse o drama. Trátase dunha historia, entre outras moitas similares, que ocorre en Chile. Ambiéntase na noite na que o xeneral Pinochet dá o golpe de estado contra Salvador Allende. Nun dos barrios baixos de Santiago de Chile unha granada estoupou nunha casa onde viven un matrimonio e os seus dous fillos. As consecuencias foron mortais para a parella, só sobreviviron os dous rapaces. Un deles, o máis pequeno, escapou mentres os milicos o querían levar para un orfanato. Posteriormente os dous irmáns reencontráronse e decidiron irse vivir a un lugar máis tranquilo, o nicho dun cemiterio. Debido á experiencia traumática vivida, o neno deixou de falar. No entanto, entre os dous había tal complicidade que o irmán maior manexaba ao pequeno como se dun boneco se tratase, un títere. De tal xeito que lograron gañarse a vida traballando diso nun bar. A dona deste era unha intelectual poderosa que os acolleu e lles ensinou moitas cousas. Non vou contar como é o final, pero si vos podo dicir que é unha historia moi conmovedora que invita á reflexión, cun dramatismo propio da situación que se traza. Trátase dunha traxicomedia que nos ensina polo que pasan moitas persoas cada día. Móstranos unha realidade case imperceptible para nós, que non estamos acostumados a esas circunstancias e esas dificultades.

Hai algúns momentos da obra na que se citan textos filosóficos tales como o fragmento de “Los ojos del murciélago” de Víctor Gómez Pin. Este escrito explica o que significa o proxecto Cachai?: a reivindicación da liberdade, da liberalidade, do esplendor, da lucidez, que dá lugar a un mundo digno, excelente, no cal, aínda que houbese diferenzas económicas e sociais, non habería uns extremos tan negativos como os que hai hoxe en día. Cachai é unha expresión chilena que significa como ves as cousas? como sentes? como comprendes a realidade actual, o mundo actual? de tal xeito que invita a un a reflexionar, a meditar, a descubrir a existencia real e efectiva de todo o que nos rodea, a pensar por un mesmo, a comprender o mundo propio e o do alleo. Desa maneira ínstasenos aos alumnos a aducir sobre a nosa percepción da realidade.

Unha vez falado dos medios, os obxectivos do proxecto educativo son diversos e moi nobres. No rango do coñecemento anímanos a comprender o mundo no que vivimos, implicarnos na sociedade, facéndonos un exame, un xuízo persoal, así como desenvolver a nosa capacidade cognoscitiva e excitar o debate. No plano das actitudes intenta incitar en nós a inclinación ou interese pola Filosofía, e estimular a lectura. A nivel ético tenta perfeccionar as nosas facultades ou leis morais en valores como a solidariedade, a tolerancia, o egoísmo, a compaixón, a igualdade, a inxustiza, a discriminación, a legalidade e a explotación. Ao mesmo tempo quere asentar a crecente convivencia de moitas culturas nas aulas.

Para rematar a experiencia, Esteban abriu un debate facendo un breve resumo da obra. Fíxonos preguntas como se nos pareceu unha situación real, porque ocorren cousas como esas no mundo? quen son os culpables? que podemos facer ao respecto?. Deu énfase ao feito de que nós, como parte do 3% da poboación mundial que conta con todas as facilidades económicas, debemos de ter en conta que todo o que temos (como a educación ou as necesidades diarias físicas cubertas) non son dereitos. Máis ben son privilexios.

Dende aquí agradecemos o enorme esforzo que se está levando a cabo, o traballo que se está realizando en todos aqueles países que participan no proxecto Cachai “ Aula Aberta de Filosofía e Ética” , o cal nos axuda a concienciarnos do mundo real.

O maltés

Ademais do inglés, o maltés constitúese dende o 1936 como unha das linguas oficiais de Malta, substituíndo ao italiano que ata entón ocupaba ese lugar.

Por un lado, algúns lingüistas afirman que este é un dialecto imposible de clasificar. Pero hai outros expertos na materia que dispoñen a lingua como semítica (segundo a mestura) ou, menos a miúdo, crioula.