Imaxe de cabeceira
O curruncho de artistas
Doce amargo recordo (poemas de Gabriel Figueira)

Todos eses recordos esvaécense

para esparexer en pó,

froito dun apodrecemento

e das espiñas que sangran:

para limparse e protexerse,

do que agora é presente e será futuro,

chorar para beber,

beber para chorar.

Mais ti, segues aí.

 Recordaría os veráns esperando paseniño,

o teu regreso tan esperado,

os veráns tan doces e amargos,

que os tiven que olvidar de tanto esperar.

Pero se a terra xa non é terra, irase ó mar.

Mais ti, segues aí.

Por todo iso, mentres olvido que olvido,

miro cun pequeno sorriso cara ti,

cun sorriso amargo e doce,

do que agora é presente e foi pasado,

choras para que beba,

bebes para que chore,

todo ese pó esvaécese,

para esparexer recordos,

froito dunhas espiñas que sangran

para apodrecer e limparse.

Mais ti, segues aí.




Só poden engadir comentarios os usuarios autorizados.
Se queres participar sigue as intruccións da seguinte ligazón... [Abonarse]

*
Nesta WEB utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor,
rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.