Hai uns días tiven entre as miñas mans o calendario deste 2019 da editorial Xerais. Ata aí todo normal, xa que o quid da cuestión atópase no contido do almanaque. Cada mes está acompañado por unha imaxe dos anos trinta tirada polo fotógrafo ourensán Xosé Suárez, tendo todas elas unha característica común: o protagonismo da muller galega, mariscando, traballando o liño, tecendo redes, peneirando o gran ou cociñando o polbo, entre outros labores.

Dende xaneiro ata decembro, todas as fotografías teñen na súa marxe inferior dereita unha pequena anotación poética acorde coa foto, como, por exemplo: Peneirar os días como quen peneira o gran, en busca de tempos mellores…

Considero este calendario como unha peza excelente que retrata a unha parte da sociedade ignorada pola historia, valente e loitadora. O exemplo de que non precisaban de ningún home para saír adiante, pois elas aprenderon a loitar soas, no país das viúvas dos mortos e as viúvas dos vivos.

Cabe destacar o magnífico texto do escritor Pedro Feijoo introducindo o calendario, e titulado: Invisibles, as mans transparentes que teceron o país, título que anticipa o tema do seu escrito e que convido a todo o mundo a ler, pois, na miña opinión é un texto excelente.

A verdade é que cando vin o documento só puiden facerme unha pregunta: será isto unha premonición? Ao que me contestei: si, debe ser unha visión de que o 2019 vai ser o ano das mulleres. Quizais as persoas encargadas de deseñar o calendario para este ano non o idearan dese xeito, pero así é como o interpretei eu, aínda que non da mesma maneira ca no intre no que folleei as páxinas, pois para min o ano das mulleres foi o 2018, ano do Time’s Up e do 8M, entre outros acontecementos que marcaron un antes e un despois na nosa historia. Polo tanto, opino que non é un presaxio de que o 2019 vai ser o ano das mulleres, senón que vai ser unha continuación do ano das mulleres 2018, pois unha vez que decidimos erguernos e levantar a voz, vai ser imposible facernos calar: a revolución será feminista ou non será!

Por todas aquelas mans invisibles que teceron o país, todas as escritoras silenciadas e borradas da historia, por todas as pioneiras na ciencia, polas meigas queimadas en fogueiras, polas mestras fusiladas, polas mariñeiras… e por todas as mulleres, ao 2019 só lle pido que sigamos avanzando, sempre xuntas, por un futuro mellor.