Dentro da campaña que desenvolvemos arredor do Nadal galego, quixemos dar a coñecer os personaxes tradicionais que existen en diferentes rexións do norte da península.Le abiaxo e encontra semellanzas e diferenzas:
Amósase coma un vello moi grande, de barba rubia, viste un traxe vello e cheo de remendos. Usa boina e fuma en pipa.
O Apalpador, todos os 24 de decembro, baixa das montañas para visitar aos nenos e nenas galegas e apalpa as súas barriguiñas. Se están cheas di: «Así, así esteas todo o ano» e deixalles unha presa de castañas. Se teñen fame non di nada, pero déixalle castañas igual. A uns e a outros adoita deixarlles agasallos.
Nalgún sitio chámanlle Apalpabarrigas e noutros Pandegueiro.
O Olentzero: Os nenos de Euskadi e Navarra reciben os agasallos do Olentzero. Este nobre carboeiro de orixe navarra vive illado durante todo o ano no bosque xunto á súa muller Mari Domingi (recentemente engadida) e o seu burro Napo. O home, de aspecto humilde e de bo comer, dedícase a crear carbón vexetal ata que chega o día de Nadal, cando baixa do monte no que vive para repartir os seus agasallos entre os máis pequenos.
O Esteru: É un leñador que reparte agasallos en varias zonas de Cantabria. Trátase dun personaxe moi similar ao Olentzero vasco, Tamén destaca pola súa bondade, do mesmo xeito que o vasco, e en canto ás súas características físicas son practicamente idénticas. Sempre vai acompañado dun burro, como o Olentzero, aínda que está solteiro, polo menos non se lle viu con ningunha muller desfilando.
O Angulero: Este é o que reparte agasallos en Asturias. Conta lahistoria que o Angulero era un home que nunca tiña sorte no mundo da pesca. Con todo, cada 24 de decembro pescaba unha chea de angulas. Para celebralo, o home vendíaas na lonxa e compraba agasallos para a rapazada, dando así grazas á gran pesca daquel día.
O Tió de Nadal: Aínda que o resto teñen un perfil similar, o Tió de Nadal é sen ningunha dúbida o máis orixinal. A partir do día 8 de decembro, que coincide co día da Inmaculada Concepción, a familia comeza a dar para comer ao tronco Tió. Ademais, tamén se lle tapa cunha manta para que o tronco máxico non pase frío durante o mes de decembro.
Aliméntase o tronco ata a Noiteboa, día no que o Tió, tras ser golpeado con bastóns polos nenos, cagará os agasallos para os nenos da casa. Anos atrás, lanzaban o tronco ao lume para que este defecara tranquilo entre chámalas pero agora é tradición cantarlle ao Tió para que ofreza os seus agasallos.
Se queres participar sigue as intruccións da seguinte ligazón... [Abonarse]