Segundo poema que publicamos do investigador e poeta, Xesús Costa Rodil, profesor deste centro ata a súa merecida xubilación
Romance de ébano
Nas noites claras de lúa ,
nos días de sol e sol,
nas chouzas secas, de barro,
nas sabanas do león
soñan roteiros os negros
aos confíns do setentrión.
Saheliano, burquinés ,
angonalo ou da rexión
onde os anhelos se tronzan
da negritude en canción,
onde a sida sega vidas
e a fame causa trebón
nas nais a quen os seus fillos
abandonan ao soplor
ou nas mañáns vagantías
soñando un ceo mellor,
¡malcopados os que sofren
no corpo e no corazón!
¡Acudide, vinde axiña,
xa chegou a embarcación!
Mozas e mozos de ébano
na xuventude e no amor
bulen cara á fantasía
que un negreiro lles contou
sen reparar nos seus vellos
de ollos mortos de aflición
que alí quedan compunxídos
ao ver marchar a súa flor.
¡Infelices, nunca máis
arrincarán súa dor!
Fende as ondas cara ao norte,
o temporal comezou;
abríronse vías de auga,
feneceu toda ilusión.
Rianxo, inverno de dous mil oito.
Se queres participar sigue as intruccións da seguinte ligazón... [Abonarse]